เพื่อนตาย - เงื่อนตาย

ฉันผูกใจไว้ในความเป็นเพื่อน
ผูกเงื่อนงดงามผูกความหมาย
ผูกความเป็นเพื่อนในเงื่อนตาย
ผูกสายรักเพื่อนในเงื่อนนี้

ต่างสายเลือดผูกได้ผูกสายร่วม
สายเลือดรวมผูกใจไว้ทุกที่
เงื่อนรักผูกไว้ผูกใยดี
โดยไม่มีเงื่อนไขอะไรเลย

วาณิช จรุงกิจอนันต์

เจอกวีบทนี้ในหนังสือ "อำลาศาลายา" ของปีนี้
ชอบจัง...ชอบตั้งแต่แรกอ่าน

รู้สึกเป็นปมที่ผูกเอาคำต่างๆ ที่เห็นแล้วโดนๆ มาไว้ด้วยกันได้อย่างสวยงาม
แม้อาจไม่สวยงามในด้านฉันทลักษณ์
แต่สำหรับฉันแล้ว...โดยเฉพาะช่วงนี้ เมื่อ "ความเป็นเพื่อน" "เงื่อนตาย" "เพื่อนรัก" "รักเพื่อน" "เงื่อน" "รักโดยไม่มีเงื่อนไข" เมื่อมันมาอยู่รวมกัน แล้วโผล่ปรากฏ (emerge) ขึ้นมาในความหมายใหม่นี้ ชอบแฮะ

สำหรับฉันแล้ว เป็นการยากที่จะเปิด
ทั้งเปิดตัวเอง เผยตัวเองออกมาให้คนอื่นเห็น
และเปิดใจรับความเป็นเพื่อนจากคนอื่นๆ
แต่เมื่อฉันได้ตกลงปลงใจที่จะเปิดรับใครสักคนหนึ่งในชีวิตเข้ามาเป็นเพื่อน
ประตูบานนั้นก็จะไม่เคยปิดลง มีแต่นับวันจะเปิดกว้างขึ้น

ก็คงเหมือนเงื่อนตายละมั้ง?
ที่เมื่อได้ผูกแล้ว จะปลดออกก็ใช่ว่าจะทำได้โดยง่าย มีแต่จะยิ่งพันกันยุ่งเหยิงอิรุงตุงนังมากยิ่งขึ้น

ฉันเปิดประตูใจให้เพื่อนเข้ามามีบทบาทต่อฉันมากขึ้น
เปิดพื้นที่ ใช้พื้นที่ ใช้พลังงานในชีวิตของฉันไปกับการเดินทางที่มีเพื่อนเข้ามามีส่วนร่วมด้วยมากขึ้น
มากจน...สำหรับเพื่อนบางคน ฉันคิดว่า ในโมเม้นท์เฉียดตายใดๆ ถ้าฉันมีเจตจำนงเสรีในการเลือกอย่างเต็มที่ ฉันเลือกที่จะตายแทนเพื่อนได้ โดยไม่เสียดายชีวิต

มากไปไหม?
ก็เคยคิดนะ แต่ฉันเชื่อใจ ไว้ใจ และมั่นใจมากว่า สำหรับเพื่อนที่ฉันจะตายแทนได้นั้น
เขา/เธอจะต้องเติบโตต่อไปทำอะไรดีๆ ให้กับสังคม โลก และจักรวาลนี้ได้
ซึ่งมันก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม ระหว่างชีวิตฉันหนึ่งชีวิต กับความจริง/ดี/งาม ที่เขา/เธอ จะทำให้มันเหิดขึ้นต่อไปในภายภาคหน้า

อืม...

Halley, 6 มีนาคม 2552, 18.29 น.
101/30, Lumpini Place Rama III-Charoenkrung