"ถ้ามียาที่ช่วยทำให้ไม่ทุกข์เลย จะทำยังไงกับมัน?"
วันนี้ก็จะใช้โอกาสนี้ แบ่งปันคำตอบของผมให้ได้ฟังกัน
แว้บแรกเลย ("แว้บ" ใช้ตัวสะกดเป็น ว. แหวน ซึ่งเป็นอักษรต่ำ ผันเสียงตรีใช้ไม้โทนะนุ้ก :p)
กินเอง!
ก็จะได้ไม่ทุกข์ไง แล้วจะมีความสุข
แล้วก็ตามมาด้วยความคิดว่า
เอ...ถ้าไม่รู้จักทุกข์ แล้วจะรู้จักความสุขได้ไง?
ความทุกข์ก็ไม่ได้แย่เสมอไปนี่เนาะ
ก็เลยเปลี่ยนใจเป็นว่า ไม่กินแล้ว
แล้วจะเอาไปให้คนอื่นแทน...
แล้วใครดีล่ะ?
ให้คนทั่วๆ ไปที่ยังมีโอกาสในการทำตัวทำใจให้ไม่ทุกข์ไปกับความทุกข์
ก็แลดูจะไปตัดโอกาสการเรียนรู้ของคนนั้นไปหน่อย
ก็เลยคิดถึงคนที่มีความทุกข์ แต่มีเวลาเหลือน้อยเต็มที
คนที่ป่วยเป็นโรคระยะสุดท้าย หรือกำลังทุกข์ทรมานกับบางสิ่งในชีวิตในระยะสุดท้ายของชีวิต
แม้จะดูเป็นทางลัด แต่อย่างน้อยก็ได้จากชีวิตนี้ไปด้วยความสุข...น่าจะดีกว่าจากไปพร้อมกับความทุกข์ล่ะน่า
ก็...ก็ได้เป็นคำตอบสุดท้ายสำหรับการใช้งานยาตัวนี้ของผม
ของคนอื่นล่ะ?
Halley
7 มีนาคม 2552, 21.41 น.
101/30, Lumpini Place Rama III - Charoenkrung
